Er is weer een hoop gebeurd na mijn laatste blog.
Dat kan ook niet anders, want wij doen er alles aan om mijn operatie te kunnen bekostigen.
November stond in het teken van een grote actie, namelijk de Sinterklaas kleurplaat. Het was super om de gezichten van de blije kinderen te zien wanneer zij hun prijs in ontvangst namen 🥰
Helaas heeft het niet gebracht waar wij op hadden gehoopt, namelijk landelijke publiciteit. Dit is niet gelukt, maar wij gaan door! Gelukkig hebben het Haarlemse Dagblad, HC nieuws en de Noordkop hebben wel een geweldig stuk geschreven.
Op naar ons volgende project!
Er staat op 19 december weer een loterij gepland en ook daarvoor moeten prijzen geworven worden. Dus, weer volop mailen en bellen en natuurlijk zoveel mogelijk loten proberen te verkopen.
Dat is nog niet zo gemakkelijk!
Alle Facebook pagina’s in en rond de Haarlemmermeer zijn ons ondertussen beu. Wij hebben elke dag een advertentie geplaatst.
Uit onmacht heb ik zelf nog geprobeerd loten te verkopen voor de supermarkt, maar dat was geen succes. Ik betaalde na 1,5 uur proberen gelijk een hoge prijs. Ik was totaal uitgeteld, alles deed mij zeer en ik kon niet meer uit mijn ogen kijken van de hoge hersendruk. Dagen bijkomen met ontzettend veel hoofdpijn is het mij niet waard. Hoe graag ik zelf ook wil helpen om mijn operatie te kunnen realiseren, ik kan dit niet zelf! We zijn maar een heel klein team en daar ben ikzelf er ook een van.
Was het bedrag maar compleet, ik kan op vrij korte termijn geopereerd worden.
Mijn volgende update komt na de loterij, wie weet wat de loterijen ons brengen😊
Wordt vervolgd!
Hoe gaat het met mij?
Elke dag sta je op en ben je benieuwd wat je dag je nu weer gaat brengen of hoe je dag verloopt.
Achteruit ga ik zeker! De dagen dat ik mijn kinderen naar school breng of haal worden steeds minder. Ik had dit graag tot het laatste moment willen doen. Totdat ik echt neerval. Eigenlijk doe ik dat nu al, alleen wil ik dit niet geloven, niet toegeven. Want hoe dan nu verder?
Het crowdfunden maakt omgaan met je aandoening nog lastiger. Je gaat over je grenzen heen.
Tijd om te rouwen is er niet.
De bezoeken aan de artsen gaan nog door.
De cardioloog heeft mij aan medicijnen gezet, mijn hart heeft niet voldoende pompkracht en daardoor bereikt mijn bloed mijn hoofd niet zoals het zou moeten.
De vaten moeten ook wijder worden, dus ik ben benieuwd wat de medicatie voor mij gaat doen.
De zenuwpijn in mijn nek is ook al weken ondraaglijk bij bewegingen. De zenuwen zitten bekneld door de instabiliteit in mijn wervelkolom. Als ik geopereerd wordt dan hoop ik dat dit ook herstelt. Te lang klem zitten is namelijk niet bevorderlijk en kan blijvende zenuwschade geven.
Ik moet het uitzitten.
Op een dag, kan ik huilen van blijdschap. Huilen omdat ik eindelijk geopereerd kan worden. Tot die tijd gaan we door.
En dan deel ik graag mijn tranen met jullie.