We zijn veilig in het hotel aangekomen. De reis was pittig, we hebben ook nog wat vertraging gehad. Ik ben steenkoud en misselijk van de inspanning en gelijk onder de dekens gekropen en dat lig ik nog. Er gieren nu allemaal gedachtes door mijn hoofd. Bang wat mij te wachten staat, gefrustreerd dat zo’n relatief klein tripje voor mij al te zwaar is. Verdrietig dat je toch op zulke momenten beseft dat je anders bent…vooral dat laatste is een rode draad in je leven. Je bent anders! Beperkt noemen we zo iets, maar vind hier maar eens een balans in. Ik ga zo lekker slapen, morgen een druk schema. Slaap lekker iedereen. 
