CCI/AAI

INSTABILITEIT VAN DE NEK, CRANIO-CERVICALE INSTABILITEIT (CCI) EN ATLANTO-AXIALE INSTABILITEIT (AAI)

Onder normale omstandigheden worden de benige elementen van de cervicale wervelkolom en de cranio-cervicale overgang ondersteund door de ligamenteuze banden (verbinding van botten) en de cranio-cervicale spierelementen. In het geval van zwakte hiervan, krijgt men een toename van de mobiliteit van de cervicale wervelkolom en met name van de craniocervicale overgang.  Met andere woorden, in deze gevallen is er een incompetentie van de ligamenteuze elementen (en ook benige elementen) om zowel de cervicale wervelkolom als de cranio-cervicale overgang (het gewicht van de schedel en de bewegingen van de schedel ten opzichte van de cervicale wervelkolom) te ondersteunen.

CCI veroorzaakt dus extreme beweeglijkheid van de nek en is een oorzaak van veel problemen. Deze verhoogde mobiliteit van de craniocervicale overgang kan bij deze patiënten neurologische symptomen veroorzaken, hetzij als gevolg van neuronale compressie op het niveau van de hersenstam en / of cervicale wervelkolom, hetzij door symptomatologie als gevolg van de compressie / vervorming van de wervelslagader.

Symptomen van CCI zijn onder andere: nekpijn; hoofdpijn; dubbelzien; duizeligheid; geheugenverlies; concentratieverlies; problemen met de spraak; slikproblemen; slaapapneu; snurken of vaak wakker worden in de slaap; gevoelloosheid in armen en benen; zwakte in handen, armen en benen; onstabiel lopen; gevoeligheid voor licht, geluid, geur. Ook hierbij wordt met behulp van een up-right MRI de diagnose gesteld. Eenmaal de progressiviteit voort duurt, geraken steeds meer patiënten verder in de invaliditeit en het leven wordt ondraaglijk. Er is dan een operatie mogelijk om de nek te stabiliseren.

AAI wordt gediagnosticeerd als er sprake is van uitgerekte banden rondom de atlanto-axiale wervels, de diagnose wordt ook gesteld door het uitvoeren van een Upright MRI. Hierdoor kan de cranio-cervicale junctie rechtop worden beoordeeld, evenals de evaluatie van de anatomie van de patiënt in flexie en extensie en nek rotatie. Door het verschuiven van de wervels ontstaat er een grote beweeglijkheid van de nekwervels. Deze aandoening komt ook voor bij mensen zonder bindweefselaandoening en dan blijft de CCI/AAI beperkt tot de wervels C0-C1-C2. Bij patiënten met EDS doen meestal ook de onderste nekwervels mee. Symptomen zijn ernstige hoofdpijn, nekpijn en vernauwing van de ruimtes in de nek

‘’Dokter Gilete: “Ingewikkelde procedures zoals decompressie met fusie voor Chiari-misvorming en craniale cervicale instabiliteit of Tethered Cord bijvoorbeeld bij Ehlers-Danlos-mensen, is chirurgie uitdagender en moeilijker voor hen als individu. Moeilijker en uitdagender want als gevolg van hun EDS of Marfan lijden velen aan comorbide aandoeningen, zoals POTS, mestcelaandoeningen, dislocaties, auto-immuunziekten en ga zo maar door. Vanwege de uitdaging hiervan, wetende dat zoveel bindweefselpatiënten de hulp uit hun eigen land is geweigerd, moedigt ons aan om mensen te helpen om minder pijnlijk en meer vrijheid en onafhankelijkheid in hun leven te krijgen”.